Jaja, long time no blog. Ik deed het niet met opzet, maar ik had letterlijk een brainfart…. geen inspiratie, zin, of ideeën. Er is echt zoveel gebeurd maar daar ga ik jullie niet mee vervelen. Wel heb ik een gesprek gehad bij het UWV. Daarover meer hieronder.
Het is 27 december, ik kijk in mijn agenda. Ik vergeet vaak veel dus ik kijk hier dagelijks in, net als in mijn notities. Ik kan niet zonder deze app. Layla en Stacey komen slapen. Mijn nichtjes worden rond 11uur gebracht. Ohja even na 4 uur word ik gebeld voor de uitslagen van mijn bloed en mijn MRI, door mijn arts specialist uit het AMC.
Je kan deze week geen radio aanzetten zonder een van dé jingle hits uit de speakers te horen galmen. Winkels, auto’s, restaurants, cafe’s. En ja, ook wij doen er aan mee, want ik ben gek op de kerst en alles eromheen. En deze kerst nog iétsjes meer.. Dit heeft alles met de gekke titel van mijn blog te maken!
Afgelopen dinsdag mocht ik mij weer melden in het AMC. Een afspraak op het Rhino/long uur. Dit is een spreekuur waarbij er een KNO én longarts tegenover je zitten en in mijn geval ook nog 2 coassistenten. Vol kamertje dus! Deze 4 mochten in conclaaf of ik wel of niet geopereerd moet worden aan mijn hoofd. Holtes verwijden/ neus uithollen/ mogelijke poliepen weghalen?
Vanaf 15 november ben ik begonnen met een nieuw medicijn. Het is een medicijn wat ik hard nodig heb omdat mijn eigen lichaam het niet meer zelf aanmaakt. Dit komt o.a. door de 25 bestralingen die ik in 2015 heb gehad. Samen met de twee hersenoperaties. Tja.. heeft veel stuk gemaakt daarboven.
Afgelopen week was een drukke ‘medische werkweek’ te noemen. Ik had 3 dagen achter elkaar afspraken in verschillende ziekenhuizen met verschillende specialisten. Soms krijg ik zóveel vragen en informatie dat ik het zelf niet meer bij kan houden. Ook dan is een weblog schrijven prettig om de boel eens van een afstandje te bekijken en alles weer op een rijtje te zetten. Zijn jullie gelijk op de hoogte van alle ins en outs!
Duurt te lang. Mijn nieuwe favo liedje én een perfecte omschrijving van mijn afgelopen week. Ik ben er namelijk klaar mee. Het duurt té lang. Mijn geduld is op. Niet een beetje. Of even een soort van ‘Off day’. Nee, ik ben het gewoon helemaal spuug zat, gefrustreerd, verdrietig en op momenten zelfs de wanhoop nabij. Wanneer houdt dit op?! En vooral..hoelang gaat dit nog duren?
Afgelopen donderdag kreeg ik de uitslag van mijn ITT. Dat was die ozo leuke test die ik 11 september moest doen waarvan er werd getest of mijn groeihormoon nog werkt. Hier werd een hypo opgewekt waarna ze elke 20 minuten 4 buisjes bloed aftappen.
Wat is het fijn om weer thuis te zijn! En toch ook een beetje dubbel allemaal. Na twee weken fulltime ziekenhuis kon ik niet wachten om weer te vertrekken, maar hoe we nu weer verder moeten is nog een heel groot vraagteken?! Tóch ga ik niet bij de pakken neerzitten en zet opnieuw vol de schouders eronder!
Voor jou.
‘Vroeger’ stond ik wel eens bij jou langs de lijn. Schreeuwend, joelend en vol spanning voor iedere wedstrijd. Deze wedstrijden die gespeeld werden door een heel team met evenveel fanatisme, enthousiasme en vooral voor het plezier. Ik hoefde er alleen maar voor de sier bij te staan en naar je te kijken vanaf de zijlijn. En trots op je te zijn!