Precies één jaar geleden belde Mathilde mij op 10 februari s’ avonds laat op om te vertellen dat zij moeder was geworden van Jill. En ik dus “tante”! Een bewogen eerste jaar, maar vandaag viert zij haar eerste verjaardag en dat laat mij eens terug blikken op het eerste levensjaar van mijn allerkleinste beste vriendinnetje!
Zoals vele van jullie misschien nog weten heeft Jill een behoorlijk slechte start gehad. Mama en baby Jill hadden een hele pittige bevalling en de weken erna waren rete spannend. Jill kon niet zelf ademen en werd een tijd op de Intensive Care van het WKZ verzorgd. Roze wolk? Nou nee! Voor papa en mama vreselijk spannend, heftig, wanhopig, hoopvol en alles wat erbij komt kijken. Maar zo stel je de geboorte van je eerste kindje niet voor natuurlijk.
Ik schreef vorig jaar al een weblog voor deze kleine sterke tijger en de beste mama die zij kan wensen die toevallig ook nog eens mijn beste vriendin is! Deze blog is terug te lezen via
Gelukkig kwam alles goed en mochten mama, papa en Jill gezond en wel met zn 3e thuis gaan leren genieten. Niet wetende dat zij nog geen twee maanden later wederom op een Intensive Care zouden zitten, maar dan weer aan míjn bed in het Isala in Zwolle . Met dezelfde infusen en slangen aan mijn lijf, alleen dan de grote mensen versie. Vreselijk heftig om als kersverse ouders na zo’n bizarre periode deze volgende ravage aan te treffen. Ook dit mocht gelukkig weer goedkomen en heeft voor een nog hechtere en intense band tussen ons gezorgd.
Mijn liefde verliefdheid voor Jill was al snel ontstaan, want zij was de eerste baby in mijn -Inner circle- (vriendinnenkring) en de eerste zwangerschap die ik écht van dichtbij mee maakte. Ik heb neefjes en nichtjes en vrienden met kinderen, maar je bestie die zwanger is blijft toch iets bijzonders. De vriendschap tussen Mathilde en mij is zo groot, sterk en hecht dat door alle gedeelde details en gebeurtenissen rondom Jill mij nog meer betrokken maakte. De leuke en ook de minder leuke dingen. Momenten die op dat moment klein leken, maar zo waardevol zijn geweest en altijd blijven! Rond deze tijd speelde voor mij veel persoonlijke vragen over mijn eigen kinderwens en of ik met alle medicatie en het ziek zijn ooit wel in staat ben om dit aan te kunnen. Allemaal wat als, wat nu, hoelang nog.. die mijn/onze/de toekomst ineens heel onzeker lijken te maken. Juist deze betrokkenheid was heel erg fijn en geeft mij weer wat hoop voor het heden en de toekomst! Én juist alle lusten voor nu zonder de lasten van dagelijkse poepluiers, niet slapen, doorkomende tandjes etc. etc. blijven mij nog even bespaard 😉
Zo mocht ik Jill voor het eerst op de baby IC afdeling ontmoeten. Een mini meisje van amper 3 dagen oud die nu al voor haar leven lag te vechten. Een aantal weken daarna mocht ik haar thuis voor het eerst vasthouden en voorzichtig knuffelen. Dr telefoon ging wederom en ik hoorde iets van; “Dais kan je even langskomen, want dan mag je Jill vasthouden”. Ik ben nog nooit zo snel in de auto gestapt kan ik je vertellen.
En ja hoor, ik was verkocht. Het eerste moment al..en de volgende 10 ook, maar bij het aanraken van dit meisje dat in zoon korte tijd al zoveel meegemaakt heeft en waar je al maanden naar uitkijkt. Prachtig! Bijzonder was ook de newborn fotoshoot waar ik bij aanwezig mocht zijn en een gezamenlijk bezoekje aan het consultatie bureau voor prikjes en andere ongemakken voor die kleine lieverd. Handig wel om allemaal vast even een keer meegemaakt te hebben mocht dit ooit voor mij weggelegd zijn 😉 Wat ik me van dit afgelopen jaar ook nog goed herinner is dat ik te horen kreeg dat mijn kleine vriendin meteen mijn bank onder gescheten heeft toen ik in het ziekenhuis lag en de meiden bij mij thuis samen kwamen. Hier hebben we het nog niet over gehad, maar dit vergeet ik niet.. En jij nu ook niet als je oud genoeg bent om dit te lezen!
Ondertussen zijn we een heel jaar verder en is dit lieve mooie meisje alweer 1 jaar oud. Van een zieke baby aan 10 infusen en slangen naar een kerngezonde en kruipende vrolijke dreumes. Alles volgens plan en zoals het er nu naar uitziet zitten Jill en ik over een jaar of 4 samen in de bioscoop en over 16 jaar samen in de kroeg. Alles daar tussenin houden we mooi geheim voor papa en mama!
Lieve Barry en Mathilde wat ben ik ontiegelijk trots op jullie en op jullie kleine grote meid. Een jaar is zo voorbij, maar jullie hebben het toch maar mooi even geflikt. Van harte gefeliciteerd met jullie prachtige dochter en mijn kleine vriendinnetje.
Liefs, Daisy
